Topologia gwiazdy (ang. star)

W topologii gwieździstej kable sieciowe połączone są w jednym punkcie, którym jest hub lub switch. Urządzenia te pełnią również rolę wzmacniaczy i poprawiają wydajność całej sieci. Przechodzi przez nie cały przepływ danych. Uszkodzenie jednego z kabli powoduje zerwanie połączenia tylko z jednym komputerem i nie wywołuje awarii całej sieci. W topologii tej stosuje się skrętkę czteroparową oraz karty sieciowe z wyjściem na UTP. Odległość między stacjami roboczymi a węzłem centralnym nie powinna przekraczać 100 metrów. Sieć typu gwiazda jest elastyczna i skalowalna co oznacza łatwość rozbudowy lub modyfikacji układu kabli. Dwie sieci o tej topologii można zintegrować w bardzo łatwy sposób, łącząc koncentratory odpowiednim przewodem (UTP,BNC). W zależności od przełącznika lub huba łączy się je za pomocą skrętki lub koncentryka. Każda stacja robocza znajdująca się w tego typu sieci może uzyskać bezpośredni i niezależny od innych urządzeń dostęp do nośnika. Dzieje się tak poprzez współdzielenie dostępnej szerokości pasma koncentratora. Topologia gwiazdy jest obecnie najpopularniejszą topologią stosowaną we współczesnych sieciach LAN.

Zalety:

duża przejrzystość struktury sieci

elastyczność i skalowalność

odporność na uszkodzenia poszczególnych stacji roboczych lub ich połączeń

duża wydajność

łatwa kontrola i likwidacja problemów.

Wady:

nadaje się jedynie do tworzenia niewielkich sieci

ograniczenie konfiguracji poprzez maksymalne odległości komputera od huba

kosztowna - duża długość kabli







powrót do początku strony
by Aga Łapacz